Een nachtmerrie, maar
geen droom
Ik geef het toe: Ik heb gisteravond en deze morgen een paar
keer in mijn arm genepen.
Hebben we echt met 5-0 verloren bij Willem II ? Ja, dat
hebben we, het was een nachtmerrie, maar geen droom. Het is echt gebeurd. Gek
genoeg ben ik wekenlang bang geweest dat het matige voetbal vroeg of laat een
keer zou worden afgestraft, maar nadat de voorsprong vorige week tot 10 punten was opgelopen,
dacht ik dat ons weinig meer kon (en zou) gebeuren. Zelfs als we van AZ en Ajax
zouden verliezen, zouden we een marge van vier punten overhouden. Met een
relatief gemakkelijk restprogramma, moest dat voldoende zijn ...
Alles lijkt nu plots minder zeker. Wat me nog het meest
beangstigt, is dat we voetballend voortdurend worden overtroefd door 'mindere'
ploegen. In de afgelopen weken toonden Heerenveen en Utrecht aan dat ze over
meer combinatievermogen beschikken dan wij, en ook gisteravond was Willem uit Tilburg op
dat vlak beter. We slaagden er amper in om de bal langer dan een minuut vast te
houden, passes over vijf meter gingen verkeerd. Balbezit is niet alles, ik weet
het, in het voetbal zijn snelle verplaatsingen belangrijker (vraag het maar
eens aan de Duitsers), maar als men met een achterstand wordt geconfronteerd,
plus een tegenstander die voor elke morzel grond wil vechten, moet men in staat
zijn om de bal in hoog tempo te laten rondgaan. Dat kunnen wij niet. En als dan
de vechtlust ook nog ontbreekt, is het einde zoek.
Het zal nu wel duidelijk zijn dat Jorrit Hendrix, die in de
afgelopen tijd vaak werd bekritiseerd, een belangrijke schakel is binnen het
elftal. Zijn afstandsschoten zijn niet veel soeps, maar zijn werklust en
vechtersmentaliteit werden gisteren node gemist. Voorts heb ik mijn twijfels
over de fitheid van Van Ginkel. Hij loopt er momenteel bij als een oude man.
Hoe erg is die knieblessure eigenlijk?
Het schitterende parcours dat we dit seizoen hebben
afgelegd, hebben we voornamelijk te danken aan het scorend vermogen van onze
aanvallers en opportunistisch spel met veel lange ballen. Met de verkoop van
Locadia hebben we echter een deel van dat scorend vermogen ingeleverd: hij was onze
beste schutter en had een goed gevoel voor de juiste positie. Bergwijn nam de
afgelopen weken de rol van boordschutter over, maar hij mist dat gevoel voor de
juiste positie, komt vooral via een dribbel in scoringspositie. Gisteravond smoorden
zijn dribbels één voor één in het Tilburgse moeras. En zoals gezegd: via combinatievoetbal komen wij zelden tot kansen. En Pereiro? Tja, het wordt
zo langzamerhand een vertrouwd verhaal: na een topprestatie volgt er steevast
een triootje wedstrijden waarin hij het zoetjesaan doet.
Moeten we ons zorgen maken? Lozano keert terug en zo slap
als gisteren zullen wellicht nooit meer spelen. Toch ben ik er niet gerust op.
Als je van Willem II kunt verliezen, kun je ook gelijkspelen tegen NAC of VVV. Het
is ook de vraag hoe deze historische blamage gaat uitwerken. Mij deed de
blamage denken aan twee historische flaters: de 1-6 in de beker tegen Wageningen
in het seizoen '77-'78 en de 2-6 tegen Twente van een paar jaar geleden. Die 2-6 werd ons fataal, de ploeg stortte compleet in elkaar, maar die 1-6
kwamen we te boven: we werden dat seizoen kampioen en wonnen de UEFA Cup ...
Dus mannen: Kop op, denk aan Wageningen, en aan het vervolg
op die blamage ...
 |
| Remember Wageningen ... |
 |
| ... en het vervolg |
