Ooit was het taboe: overstappen van de ene topclub naar de
andere. Willy van der Kuijlen, Coen Moulijn en Sjaak Swart zijn spreekwoordelijke
voorbeelden van spelers die hun club trouw bleven. Toch gebeurde het ook
vroeger weleens dat een voetballer voor de vijand ging spelen. In 1965 maakte
onze eigen doelman, Gert Bals, de overstap naar Ajax. Zes jaar eerder, had de
Piet van der Kuil de omgekeerde weg afgelegd: hij werd voor 130.000 gulden
getransfereerd van Ajax naar PSV. Maar laten we beginnen met Gert:
Gert Bals
Bals maakte deel uit van de kampioensploeg van 1963. Hij was een tamelijk
bescheiden, zwijgzame man, die bekend stond als 'de keeper met de pet' (uitleg overbodig). Bals gold ook als één van de beste doelverdedigers van zijn generatie,
maar een interlandcarrière kwam nooit van de grond: hij had de iets oudere Eddy
Pieters-Graafland voor zich, en na het afscheid van Eddy PG, koos bondscoach
Georg Kessler voor het jonge supertalent Jan van Beveren.
De zwijgzame Bals heeft pas veel later
onthuld dat hij liever bij PSV was gebleven, maar dat de toenmalige leiding
weigerde om hem een loonsverhoging toe te kennen. Het ging volgens Bals om een
zakcentje, eigenlijk te belachelijk om over te praten, maar Bals was naast
zwijgzaam ook wat koppig en toen Ajax aanklopte, hapte hij toe. In Amsterdam
wilde men een topteam bouwen rond jeugdige talenten als Cruyff en Keizer, en daar hoorde volgens trainer Michels een ervaren doelman bij. Bals zou tot 1969
bij Ajax spelen en diverse keren kampioen worden.
Piet van der Kuil
Zoals gezegd werd
Piet van der Kuil voor 130.000 gulden aangekocht door PSV. In die tijd was dat
veel geld, maar Van der Kuil koos niet alleen voor het geld voor PSV: hij kon
in Eindhoven een beroepsopleiding volgen aan de Philips bedrijfsschool.
Van der Kuil was een sierlijke rechtsbuiten maar hij
beschikte ook over een striemend schot en trok daarom graag naar binnen. Hij droeg veertig keer het oranjeshirt: Coen Moulijn speelde op
links, Piet op rechts. Coen plakte tegen de lijn, Piet trok naar binnen en
profiteerde dan vaak van de ragfijne voorzetjes van zijn ploeggenoot van de
overzijde. Als PSV'er en international raakte hij in de belangstelling van
verschillende buitenlandse topclubs. De interesse van Fiorentina was zeer
concreet, maar Van der Kuil besloot uiteindelijk in Eindhoven te blijven.
Hij maakte deel uit van de selectie die in 1963 de nationale
titel veroverde, maar had zijn basisplaats in de loop van het seizoen moeten
afstaan aan het grote talent Piet Giessen. Piet bouwde zijn carrière af bij
Blauw-wit en Telstar, in zijn geboortestad Velsen.
Een klein woordje over Eddy PG
Eddy Pieters Graafland speelde nooit voor PSV, maar is toch
belangrijk geweest voor onze club: hij had de gewoonte om lijstjes bij te
houden van favoriete hoeken van strafschopnemers. Van hem is de uitspraak:
"Strafschoppen stoppen is geluk ... maar niet altijd." Zijn gewoonte zou
worden overgenomen door Jan Reker, die zijn kennis weer doorspeelde aan Hans
van Breukelen, die weleens belangrijke strafschoppen stopte voor PSV ...
